Rzymskie katakumby, pochodzące z II wieku, to rozległa sieć podziemnych miejsc pochówku rozciągająca się na ponad 600 kilometrów pod miastem. Pierwotnie wyrzeźbione przez Etrusków do celów górniczych, zostały później wykorzystane przez społeczności żydowskie i wczesnochrześcijańskie jako cmentarze, ponieważ rzymskie prawo zakazywało pochówku w obrębie murów miejskich. Chrześcijanie przedkładali pochówek nad kremację, wierząc w cielesne zmartwychwstanie. Katakumby te służyły również jako tajne miejsca spotkań podczas prześladowań, z freskami i inskrypcjami ujawniającymi wczesnochrześcijańskie symbole. W godnych uwagi miejscach, takich jak San Callisto i San Sebastiano, znajdują się grobowce papieży i męczenników. Obecnie pięć katakumb jest otwartych dla zwiedzających, oferując wgląd w duchowe i artystyczne dziedzictwo wczesnych chrześcijan.